محیط کشت  مانیتول سالت

محیط کشت افتراقی برای تشخیص باکتری هایی است که در درصد بالای نمک می توانند رشد کنند برای نمونه  استافیلوکک کواگولاز مثبت در این محیط کلونی های زرد رنگی تولید می کند و استافیلوکک های کواگولاز منفی کلنی های کوچک و صورتی یا قرمز رنگی تولید می کنند و هیچ گونه تغییر رنگی در محیط ایجاد نمی کنند .

باکتری هایی می توانند در چنین محیطی رشد کنند که اولا مانیتول را تخمیر نمایند و ثانیا در مقابل غلظت زیاد نمک طعام مقاوم باشند. استافیلوکوک های بیماری زا دارای این خاصیت می باشند. کلنی استافیلوکوک پاتوژن به دلیل تخمیر قند مانیتول، هاله زردی که در این محیط کشت ایجاد می کند. مانیتول سالت آگار یک محیط کشت مهم در آزمایشگاه های تشخیص طبی محسوب می شود زیرا باعث مشخص شدن میکروب های پاتوژنیک در یک دوره کوتاه از زمان می شود. این محیط کشت حاوی غلظت های بالایی از نمک (حدود 5/7-10 درصد NaCl) است. غلظت بالای نمک باعث انتخابی بودن این محیط کشت می شود زیرا رشد اکثر باکتری ها به استثنا، استافیلوکوک ها، انتروباکتر های هالوفیلیک و میکروکوک ها در حضور 5/7% نمک مهار می گردد. همچنین این محیط کشت به دلیل داشتن قند مانیتول، عملکرد افتراقی نیز دارد. زیرا بعضی از گونه های استافیلوکوک ها توانایی تخمیر این قند را داشته و اسید حاصل از تخمیر در حضور فنول رد که به عنوان معرف pH به محیط کشت افزوده شده است، رنگ زردی در اطراف کلنی گونه های تخمیر کننده مانیتول ایجاد می نماید. بدیهی است که گونه هایی که توانایی تخمیر مانیتول را نداشته باشند تغییر رنگی در محیط ایجاد نمی کنند. در محیط مانیتول سالت آگار وجود قند مانیتول و معرف قرمز فنل باعث می شود که اگر باکتری استافیلوکوک طلایی باشد کلنی هایی به رنگ زرد با هاله زردرنگ به وجود آید در صورتی که سایر استافیلوکوک ها معمولا کلنی های کوچکتر و قرمز با منطقه بنفش رنگ ایجاد می کنند.