خواص پترولیوم اتر

بسیار سبک تر و فراتر از حلال های هیدروکربن مایع که می توانند از تامین کنندگان مواد شیمیایی آزمایشگاهی خریداری شوند نیز ممکن است تحت نام پتروشیمی اتر عرضه شوند. پترولیوم اتر به طور عمده از هیدروکربن های آلیفاتیک تشکیل شده و معمولا از ترکیبات آروماتیک کم است. به طور معمول هیدروژن سولفوریزه شده و ممکن است هیدروژنه شده برای کاهش مقدار آروماتیک و سایر هیدروکربن های غیر اشباع باشد. پتروشیمی اتر معمولا یک پسوند توصیفی است که دامنه جوش آن را می دهد. بنابراین، از شرکت های معتبر بین المللی آزمایشگاه های شیمیایی، می توان از اترهای مختلف نفت با مقادیر جوش مانند ۳۰-۵۰ درجه سانتی گراد، ۴۰-۶۰ درجه سانتیگراد، ۵۰-۷۰ درجه سانتیگراد، ۶۰-۸۰ درجه سانتیگراد و غیره خریداری کرد. ایالات متحده، آزمایشگاه درجه آلیفاتیک حلال های هیدروکربن با دامنه جوش به عنوان بالا به عنوان ۱۰۰-۱۴۰ درجه سانتیگراد ممکن است به عنوان الکل نفت، به جای الکل نفت نامیده می شود.

کاربرد ماده پترولیوم اتر در صنایع:

معمولا به عنوان یک حلال آزمایشگاهی استفاده می‌شود.

به عنوان یک حلال آزمایشگاهی استفاده می‌شود.

پترولیوم اتر به طور عمده از هیدروکربن‌های آلیفاتیک تشکیل شده و معمولا از ترکیبات آروماتیک کم است.

ایمنی

اترهای نفتی بسیار بی ثبات هستند ، دارای شعله های بسیار کم هستند و خطر آتش سوزی قابل توجهی را نشان می دهند. آتش سوزی ها باید با کف ، دی اکسید کربن ، مواد شیمیایی خشک یا تتراکلرید کربن جنگیده شوند.

مخلوط های نفتا که در دمای جوش کمتر تقطیر می شوند دارای نوسانات بالاتری هستند و به طور کلی ، درجه سمیت بالاتری نسبت به کسری جوش بالاتر دارند.

قرار گرفتن در معرض اتر نفتی معمولاً با استنشاق یا از طریق تماس پوست صورت می گیرد. اتر نفتی با نیمه عمر بیولوژیکی 46-48 ساعت توسط کبد متابولیزه می شود.

استفاده بیش از حد از استنشاق باعث ایجاد تأثیرات سیستم عصبی مرکزی (CNS) می شود (سردرد ، سرگیجه ، حالت تهوع ، خستگی و عدم هماهنگی). به طور کلی ، سمیت با اترهای نفتی حاوی غلظت های بالاتر ترکیبات معطر مشخص می شود. n - هگزان به علت آسیب آکسون در اعصاب محیطی شناخته شده است.

تماس پوستی می تواند باعث درماتیت تماسی آلرژیک شود.

مصرف خوراکی هیدروکربن ها اغلب با علائم تحریک غشای مخاطی ، استفراغ و افسردگی سیستم عصبی مرکزی همراه است. سیانوز ، تاکی کاردی و تاکی پنه ممکن است در نتیجه آسپیراسیون ظاهر شود ، با توسعه بعدی پنومونییت شیمیایی. یافته های کلینیکی دیگر شامل آلبومینوری ، هماچوری ، انزوا کبدی و آریتمی قلبی است. دوزهای حداقل 10 میلی لیتر خوراکی به طور بالقوه کشنده گزارش شده است ، در حالی که برخی از بیماران از مصرف 60 میلی لیتر تقطیر نفتی زنده مانده اند. سابقه سرفه یا خفگی در ارتباط با استفراغ به شدت حاکی از آسپیراسیون و ذات الریه هیدروکربنی است. ذات الریه هیدروکربن یک بیماری حاد نکروز کننده حاد خونریزی است که پس از مصرف می تواند ظرف 24 ساعت ایجاد شود. پنومونی ممکن است چندین هفته برای حل کامل نیاز داشته باشد.

تزریق داخل وریدی باعث ایجاد تب و آسیب بافت موضعی می شود.

مواد تقطیر حاصل از نفت نشان داده نشده است كه در انسان سرطان زا هستند. نفت اتر به سرعت در خاک و آب تخریب می شود.