یک محلول شیمیایی است که از یک اسید ضعیف و نمک آن یا یک باز ضعیف و نمک آن ساخته می‌شود. محلول‌ های بافر توانایی حفظ پی‌اچ محلول را حتی در صورت افزودن اندکی باز یا اسید دارند. خون یک نمونه مهم از این نوع محلول‌ها است. محلول‌های بافر یا تامپون محلول‌هایی هستند که pH آن‌ها در اثر افزودن مقدار کمی اسید یا باز تغییر چندانی نمی‌کند. مکانیزم عملکرد محلول‌های بافر به گونه‌ای است که می‌تواند هم اسید و هم باز اضافه شده را خنثی کند به عبارت دیگر یک محلول بافر هم خنثی کننده اسید و هم خنثی کننده باز است. این محلول‌ها برای سیستم‌های شیمیایی و بیولوژیک بسیار مهم هستند. محلول‌های بافر به منظور کنترل pH گل حفاری به کار برده می‌شوند. یکی از مواد مورد استفاده در جهت تنظیم pH سیال حفاری MgO است. MgO در pH های زیر ۱۰ در سیال حفاری حل شده و pH را ۱۰ افزایش می‌دهد. بافرها محلول هایی هستند که قابلیت ثابت نگه داشتن pH(ملاکی از غلظت یون H+) محیط را دارند. ثابت نگه داشتن pH در موارد زیادی کاربرد دارد. محلول بافر ترکیبی از یک اسید و باز مزدوج آن یا بالعکس تشکیل شده است.

بدلیل تغییر بسیار کم pH محلول های بافری و نیز حساس بودن آنزیم ها و پروتئین ها به تغییرات pH، کاربرد بافر ها در فرآیند های زیستی بسیار زیاد است. پرکاربردترین بافری که برای فرآیندهای زیستی استفاده میشود، بافری است که pH را در محدوده 7.4 نگه میدارد.